Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις, τα γνωστά σε όλους κρεατάκια βρίσκονται στο ρινοφάρυγγα ακριβώς πίσω από τη μύτη. Πιστεύεται ότι μέχρι την ηλικία των 5-6 ετών παίζουν κάποιο ρόλο στην άμυνα στην οργανισμού ενώ έχουν την τάση να συρρικνώνονται και προοδευτικά να εξαφανίζονται μέχρι την ενήλικη ζωή. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο από το φυσιολογικό με αποτέλεσμα ο ρινοφάρυγγας να ‘κατακλύζεται’ από τα κρεατάκια γεγονός που έχει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις:
Έτσι το παιδί με υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις δεν μπορεί να αναπνεύσει από τη μύτη και καταφεύγει στην αναπνοή από το στόμα, κάτι που σε βάθος χρόνου μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση των οστών της γνάθου και του κρανίου, το λεγόμενο ‘αδενοειδές προσωπείο’.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου το παιδί ροχαλίζει και κάνει άπνοιες δηλ. σταματάει η αναπνοή του για μερικά δευτερόλεπτα. Αυτή η κακή ποιότητα του ύπνου προκαλεί κούραση και υπνηλία ή υπερδιέγερση κατά τη διάρκεια της ημέρας, διάσπαση προσοχής και κακές επιδόσεις στο σχολείο, ακόμη και μαθησιακές δυσκολίες. Η σοβαρή άπνοια μάλιστα αν δεν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα είναι δυνατόν σε βάθος χρόνου να οδηγήσει σε σοβαρά καρδιοαναπνευστικά προβλήματα.
Το παιδί μπορεί να έχει βαρηκοΐα και συχνές ωτίτιδες εξαιτίας του υγρού που μαζεύεται πίσω από το τύμπανο του αυτιού.Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις, τα κρεατάκια αποτελούν μία ‘δεξαμενή’ (‘reservoir’) μικροβίων, γεγονός που προδιαθέτει σε συχνές, υποτροπιάζουσες λοιμώξεις με εκροή πυώδους βλέννας από τη μύτη και βήχα, που ανθίστανται στην αντιβιοτική αγωγή.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η χειρουργική επέμβαση της αδενοτομής, η αφαίρεση δηλαδή των αδενοειδών εκβλαστήσεων, λύνει οριστικά το πρόβλημα και εξασφαλίζει στο παιδί τόσο μια ομαλή καθημερινότητα όσο και μια φυσιολογική ανάπτυξη.